هیاتی که فقط به فکر کسب درآمد است!
استادیوم پیر و فرسوده!
روزی روزگاری فوتبال سیرجان در کش قوس رسیدن به سطح اول فوتبال ایران بود. آن روزها عزمی برای تحقق یافتن آرزوی فوتبالیست‌های سیرجانی از سوی مسوولان نبود، اما بالاخره این رویا تحقق یافت و فوتبال سیرجان گل سرسبد فوتبال استان و کشور شد. حضور مربیان اسمی، بازیکنان تراز اول در فوتبال سیرجان خود نشان از موفقیت و پیشرفت فوتبال سیرجان در مدیریت هزینه بود نه امکانات ورزشی در این شهرستان!
وقتی تمام فوتبال سیرجان به گل‌گهر ختم شد!
از روزی که همه چیز فوتبال سیرجان به تیم فوتبال گل‌گهر ختم شد، نه در بحث بازیکنان و نه در بحث مربی انگیزه‌ای ماند و حتا همان حداقل امکانات ورزشی که در این شهرستان بود هم به باشگاه گل‌گهر تعلق گرفت!
برای اینکه دیگر شهروندان سیرجانی نه توان پرداخت هزینه‌ی اجاره زمین‌های فوتبال را داشتند و نه هیات فوتبال برایش قشر پایین و فوتبالی مهم بود! آنها هم برایشان اسم و رسم‌ها و زرق و برق‌های لیگ برتری مهم بود.
بهترین سانس‌های زمین از آن گل‌گهر، بیشترین تایم، تنها زمین فرسوده شهر «ورزشگاه تختی» بازم هم برای گل‌گهر بوده و هست.
وظایف هیات فوتبال در قبال فوتبالیست‌ها سیرجانی چیست؟
شاید بیش از بیست آیین نامه و زیر مجموعه برای وظایف هیات فوتبال در برابر حقوق شهروندی علاقه مندان قشر پر استعداد و پایین در یک شهرستان دارد.
اما در واقع در این شهرستان برای فوتبالیست‌هایی که جایی در گل‌گهر ندارند برنامه هیات فوتبال چه بوده است؟
آیا استادیوم تختی که سالهاست بسیار از کار افتاده است نباید تعمیرات جزیی بر روی آن انجام شود؟
مگر هیات فوتبال فقط باید کسب درآمد کند و از این درآمدها چه چیزی نصیب تعمیرات و بازسازی این ورزشگاه پیر شهرستان شده است؟
نبود امکانات اولیه حتا سرویس بهداشتی، آبخوری مجهز به آب سرد کن بر روی زمینی که به جز آسیب به ورزشکاران چیز دیگری ندارد درد را دو چندان کرده است.
ورزشگاهی که سالها در پی تعمیر حتا چند پروژکتور برای روشنایی دست به دامن چند نهاد شده و اراده‌ای در این سیستم نبوده است، چرا که عادت شده همیشه از این و آن درخواست کردند عادت بوده است و جایی بسی تعجب دارد. ورزشگاه پیری که ده سال پیش چمن مصنوعی نصب شد.
در زمان مدیریت اصغر حدیدی در راس اداره ورزش شهرستان سیرجان این استادیوم مجهز به چمن مصنوعی و سکوی ورزشی شد.
حدود ده سال از بهره برداری این زمین می‌گذرد و تنها از چمن این ورزشگاه فقط یک ظاهری مستهلک و آسفالتی بیش از آن نمانده که به جز آسیب به سلامت ورزشکاران هیچ فایده‌ای ندارد.
جالب است بدانید هیچ عزمی هم برای بازسازی این چمن تاکنون جزم نشده است.
اما یکی دو سالی هست که شنیده می‌شود رییس اداره ورزش جوانان شهرستان پیگیر است تا به نوعی از باشگاه گل‌گهر کمک بگیرد و این زمین هم به مانند دیگر اماکن عمومی برای ورزش به اجاره بلند مدت گل‌گهر در بیاورد تا بازهم همه چیز در اختیار این باشگاه حرفه‌ای باشد و تنها بخشی از ساعت بد موقع در اختیار شهروندان باشد!
اما کسی پیگیر این نیست تا از گل‌گهر بخواهد تا به فضای ورزشی این شهر اماکن جدیدی اضافه کند نه اینکه همانی هم هست از مردم این شهر بگیرد تا اوضاع بدتر از این شود و در کمبود امکانات شهری برای شهروندان علاقه به ورزش گامی بردارد.
اما گلایه مدارس فوتبال و اجاره‌های سنگین سالن‌های زمین چمنی که فقط از آن نامی مانده!
جالب است که بدانیم همین چمن به حساب چمن مصنوعی سانس‌های دارد از جنس طلا ! وجالب همین سانس‌ها با هزینه ی زیاد برای هر سانس از شهروندان دریافت می‌شود و بدون اینکه حتا کوچکترین امکاناتی در اختیار داشته باشند!
جالب است که تمام وقت هیات فوتبال هم خلاصه شده در برگزاری مسابقات تیم فوتبال گل‌گهر و آرمان گهر و سهم فوتبالی‌هایی که در این باشگاه‌ها جایی ندارند از امکانات ناچیز شهرستان هیچ است!
حال باید دید آیا اراده‌ای برای بهتر شدن این ورزشگاه از مسوولین دیده می‌شود؟