دوچندان شدن مشکلات عبور و مرور در سیرجان با آغاز ماه مهر
بـوی ترافیـک راه مدرسـه!
مشکلات ترافیکی سیرجان خود به خود به خاطر رعایت نشدن مقررات راهنمایی و رانندگی در شهر ما کم نیستند اما این مشکلات در دوران بازگشایی مدارس صدچندان می‌شوند و تا پایان سال تحصیلی ادامه دارند.
مشکلاتی که ناشی از نابسامانی نوع حمل و نقل دانش‌آموزان در هر صبحگاه و هر ظهر است.
جدا از اینکه سابق بر این عمده دانش‌آموزان در مدارس نزدیک خانه خود ثبت نام می‌شدند و با پای پیاده یا دوچرخه راهی مدرسه بودند و اضاف بر آن برای باقی مینی‌بوس‌هایی بودند که به عنوان سرویس مدارس ایفای نقش می‌کردند و اینگونه در سیرجان بیست سال پیش شاهد هیچ گونه ترافیکی در وقت شروع یا تعطیلی مدارس نبودیم.
اما چندی است که دلایل مختلف دست به دست هم داده‌اند تا در زمان رفت و آمد دانش‌آموزان و اولیای مدارس شاهد گره کور ترافیکی در خیابان‌های سیرجان باشیم. افزایش جمعیت یک شهر مهاجر پذیر، آن فضای آشنا و امن روانی مردم شهر را از بین برد. با بزرگ شدن شهر کوچکی مثل سیرجان، دیگر کمتر پدر و مادری جرات می کند کودک پسر و دخترش را با پای پیاده یا با دوچرخه راهی مدرسه کند و عموم اولیای خانه ترجیح دهد خودشان شخصا با خودروی خود بچه‌هاشان را میان خانه و مدرسه جا به جا کنند.
رفته رفته رقابت ناسالم در نظام آموزش موجب شده که عمده اولیای خانه، فرزندان‌شان را در مدارس مجاور سکونت خود ثبت نام نکنند و دنبال مدرسه‌های خاصی باشند بدون توجه به میزان مسافت.
همزمان با این اتفاق از طرف دیگر اندک اندک مینی‌بوس‌های سابق فرسوده شدند و در کشور تحریم شده ما با جایگزینی هم برای این ناوگوان ایجاد نشد و تنها خودرواهی سواری جای سرویس‌های مدرسه را گرفتند که طبیعتا خود نه تنها برطرف کننده مشکل نیستند که خود بخشی از مشکل شده اند زیرا به حجم ترافیکی می افزایند.
همین موارد دست به دست هم داد تا ترافیک مدارس در سال های اخیر بیشتر از پیش شود.
اما آیا این میان مسئولان شهر باید دست روی دست بگذارند و تنها نظاره گر این مشکلات ترافیکی باشند؟
پس این میان نقش آموزش و پروزرش به عنوان نهاد مدعی آموزش و تربیت چیست؟ مدارس کدام آموزش اثرگذار را برای تشویق استفاده از وسایل نقلیه عمومی به دانش‌موزان می‌دهند و یا کدام جلسه اولیا و مربیان با حضور مسئولی از راهنمایی و رانندگی برای در میان گذاشتن این معضل برگزار شده است؟ یا مگر صدور یک ابلاغیه از سوی آموزش و پرورش و خطاب به مدارس در لزوم ثبت نام محله ای چقدر زحمت دارد؟
گذاشتن مامور پلیس دم در مدارس دخترانه گرچه برای ایجاد امنیت این دانش‌آموزان نیاز است و نیروی انتظامی سیرجان کار درست و به جایی کرده است اما امنیت مسیر دانش‌آموزان چه؟ جلوی مدرسه که نزدیک مامن و پناهگاهی به نام خانه دوم یعنی همان مدرسه است که خطر چندانی نیست.
در محورها و چهاراه‌های پرتردد در مسیر مدرسه صرف حضور یک مامور راهنمایی و رانندگی بدون هیچ فعالیت خاصی و تنها نظاره‌گر بودن چه فایده‌ای دارد؟
یا شورای ترافیک چرا تلاش نمی کند با تصمیمات قاطع تر و اثرگذارتری پا به گود حل چنین مشکلاتی بشود؟ آخر یک طرفه کردن خیابان‌ها و کوچه‌های منتهی به مدارس هم شد راه حل؟ کدام بهسازی و اصلاح هندسی معابر از طرف شورای ترافیک به شهرداری سیرجان داده شده و یا راه اندازی کدام مسیر دوچرخه به شهرداری پشنهاد داده شده یا یا کدام اتوبوس خط واحد در محورهای شرق به غرب و شمال به جنوب و به عکس مختص دانش‌آموزان شهر ما مشخص گشته و به اطلاع مدارس و والدین گذاشته شده است؟
چرا در سیرجان برای چهار زمانه کردن چهارراه های شلوغ و پر تردد مقاومت می شود، درحالی که راه حل درست برای گره نخوردن جریان روان ترافیک همین است.
شیوه رانندگی و ترافیک در همه جای دنیا یکی از شاخصه‌های مهم برای رتبه بندی فرهنگ عمومی و حتا فرهنگ ملی هر کشور و شهری به حساب می آید.
اینکه رانندگان چقدر به حق تقدم عابران پیاده و خودروهای امدادی و پلیس اهمیت می‌دهند. خط کشی عابر پیاده تا چه اندازه روی کاهش سرعت خودروها تاثیر می گذارد و موارد متفاوتی مثل احترام به قوانین حتا در صورت خلوتی خیابان و چهارراه ها یا رانندگی نکردن در حالی که راننده ماده مخدری مصرف کرده و.. همه و همه در این شاخص مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌گیرند.
شورای ترافیک برای نهادینه شدن فرهنگ درست رانندگی و حل معضلات و مشکلات ترافیکی که شهر ما سیرجان از آن رنج می برد تا کنون چه کرده و در آینده چه برنامه‌ای دارد؟
مشکلات مشخص بومی سیرجان چیست و برای ارتقا فرهنگ درست رانندگی چه می توان کرد؟