گزارشی از ترافیک ناشی از مرمت آسفالت پل دفاع مقدس در ورودی سیرجان:
از گلگهر تا خونهمون یه راهِ باریکیه!
«بعد از هشت ساعت کار بیوقفه در معدن، سه ساعت هم باید توی مسیر باشیم! این درسته؟» پیامک یکی از کارگران معدنی به سخنتازه است.
از اول هفته ترافیکی سنگین در ورودی شهر از سمت جاده شیراز ایجاد شده است. ترافیکی به خاطر بسته شدن پل دفاع مقدس از سمت ورودی شهر. اگرچه همچنان مسیر خروجی این پل باز است اما به تازگی برای مرمت و آسفالت مسیر ناهموار لاین ورودی شهر، ناچار به بستن این پل شدهاند. هرچند مسیر بغلی و گردش به راست در پایین دست این پل به عنوان جایگزین این راه مهم مشخص شده است تا کار این راه ترانزیتی لنگ نماند. مسیری که در آن به جز مسافران استان فارس، روزانه کلی اتوبوس و تریلر از سمت معادن منطقه گل گهر از آن میگذرند.
در این مسیر جایگزین که سابق بر این تنها یک گذرگاه تنگ و باریک برای گردش به راست و ورود به بلوار شاهد بوده و نه ورود به شهر، ترافیک زیادی ایجاد میشود و از آنجا که خیلی زود خودروهای سبک و سنگینی _که قصد ورود به شهر داشتهاند_ ناچارند در چهاراه مکیآباد دور بزنند، جریان عبور و مرور از این گذرگاهِ جایگزین، بسیار کند حرکت میکند و به نوعی حوصله همشهریان خستهی افتاده در این مسیر را سر برده و کاسههای صبرشان را لبریز کرده است.
بنابراین بستن مسیر ورودی شهر از روی پل برای بسیاری از شهروندان سیرجانی، ابهامها و پرسشهایی را پیش آورده است. پرسشهایی مثل اینکه آیا مسیر جایگزین بهتری وجود نداشت یا دست کم امکان ایجاد دو مسیر جایگزین برای روانتر شدن ترافیک نبود؟
چرا برای انجام پروژه روی چنین پل حساس و پر ترددی حساب شده تر آغاز نشده است؟
آیا تعجیل در انجام هرچه زودتر پروژه و تجمیع تمام نیرو برای شتاب بخشیدن به کار و سریع تمام کردن آن لازمهی انجام کار روی این دروازهی ورودی سیرجان نبوده است؟
با توجه به سابقهی بد عملیاتهای اجرایی در سیرجان درخصوص معطل نگه داشتن برخی پروژهها، حالا بسیاری از مردم درگیر در این ترافیک، نگران هستند که آیا قرار است انجام این پروژه نیز طولانیتر از حد معمول شود؟
سخن تازه برای گرفت پاسخ این پرسشهای شهروندان سیرجانی ابتدا به سراغ مدیریت ارتباطات شهرداری سیرجان رفت تا همین پرسشها را درمیان بگذارد و با وساطت روابط عمومی پرسشهای تخصصی خود را از کارشناس مربوطه و مسوول مورد نظر در شهرداری سیرجان بگیرد.
هرچند مکیآبادی معاون عمرانی شهرداری سیرجان حاضر به پاسخگویی تلفنی نشد اما در مقابل وحید ارجمند مدیریت ارتباطات شهرداری سیرجان در بارهی این مشکل به سخنتازه گفت: «برای مرمت ناهمواری آسفالت روی این پل خود شرکت گلگهر به طور مستقیم وارد عمل شده است و شهرداری دست اندرکار این پروژه نیست.»
ارجمند همچنین در پاسخ به این سوال که مگر دخالت در حوزهی اختیارات شهرداری سیرجان نیاز به هماهنگی با این ارگان ندارد؟ وجود هماهنگی برای پیگیری چنین پروژهای با پیگیری مستقیم خود گلگهر را تایید کرد اما در ادامه تاکید کرد: «انتخاب مسیر جایگزین و اینکه آیا این مسیر پاسخگوی نیاز بار ترافیکی بوده یا نه نیز مربوط به شورای ترافیک است و تصمیم گیری برای آن در حوزهی اختیارات شهرداری سیرجان نبوده است.»
وقتکُشی به سبک شورای ترافیک
همان طور که مشخص است در این قضیه انگار نه شهرداری مقصر است و نه خود گلگهر که کوشیده جور کم کاریهای مسوولان شهری را بکشد و خود مستقیما وارد عمل شده تا این بخش از ورودی شهر را -که سابق بر این مشکلات فراونی داشته- روبراه کند. همانگونه که پیش از این نیز گلگهر جاده ابتدایی شهر را قبل از این پل برای استفاده ناوگان حمل و نقل خود مرمت و زیرسازی و آسفالت کرده بود، حالا هم دارد میکوشد تا ناهمواریها و دست اندازهای تند و تیز پل دفاع مقدس را بگیرد.
در این میان به نظر میرسد باز هم شورای ترافیک بوده که کار را سرسری گرفته و دست کم تلاش نکرده دو مسیر جایگزین برای این پل مشخص کند. مثلا امکان این بود که دست کم نیمی از جریان ترافیک ورودی سیرجان از سمت جاده شیراز راهنمایی شوند و از طریق یک مسیر فرعی وارد بلوار مکیآباد گردند.
اما انگار شورای ترافیک در اینجا نیز مثل خیلی از تصمیمات دیگرش برای شهر سیرجان عمل کرده است. به این معنی که همان طور که فکری اساسی برای ترافیک چهارراهها و مدارس و... برنمیدارد، در این جا نیز که موضوع مهم بوده و از نظر اقتصادی و ترانزیتی حساس و استراتژیک محسوب میشده، باز سطحی برخورد کرده و به موضوع عمیق نشده است تا دست کم مشکلاتی چنین بغرنج پیش نیاید.
بنابراین ناچاریم تا اتمام پروژه -که دقیقا آشکار نیست چه موقع است- شاهد صف طویلی از انواع اتوبوس و کامیونها و تریلر و وانت و سورای باشیم که در گلوگاه و باریکهای گیر افتادهاند و کارگران خستهای که به جای رفتن و رسیدن به خانه و حضور کنار خانوادههاشان باید وقت خود را هدر یافته در مسیر ببینند. آن هم به خاطر یک تصمیم اشتباه دیگر!