در گفتگو با امانی؛ مربی پیشکسوت فوتبال فوتسال بانوان سیرجان مطرح شد:
از استعدادهای فوتسال بانوان حمایت کنیم
بانوان موفق سیرجان همواره الگویی برای دیگر بانوان شهر و کشور بوده اند.در زمینههای مختلف علمی، هنری و ورزشی در بخش بانوان، سیرجان یک وزنه به شمار می‌رود، اما متاسفانه گاهی شاهد کم توجهی به این قشر پیروز و پیشرو جامعه هستیم.در همین خصوص سخن تازه سعی در نشان دادن پتانسیل‌های شهر خود دارد و از همین رو با بانوان موفق و صاحب نظر در زمینههای مختلف گفت و گو می کند.امینه امانی، یکی از همین زنان موفق ورزشی شهرستان است که باتوجه به دانش آکادمیک و تجربه‌ی خود در زمینه‌ی ورزش فوتسال و فوتبال حرف‌هایی برای گفتن دارد مهمان گفت و گوی این هفته‌ی سخن تازه است.
لطفا خودتان را برای خوانندگان سخن تازه معرفی و از سابقه‌ی کاری خود بگوید؟
ضمن خداقوت به رسانه‌ی فعال سخن تازه؛ جای قدردانی‌ست از توجه شما نسبت به ورزش بانوان و علی الخصوص رشته‌های محبوب و پرطرفدار فوتبال و فوتسال. بنده امانی، سرمربی سابق تیم ملی دانشجویان ایران، بدنساز تیم ملی فوتبال بانوان ایران و سرمربی سابق تیم ستارگان ورامین در لیگ برتر و مدرس دانشگاه علوم پزشکی سیرجان هستم.
شروع مربیگری من از سال ۸۰ با تشکیل تیم گل و گهر سیرجان شروع و به لطف خداوند و همت ورزشکاران شهرستان، توانستیم چندین قهرمانی استان و منطقه ۵ کشوری را به دست آورده و در کارنامه‌ی فوتسال شهرستان ثبت کنیم.در آن زمان قطب اصلی فوتسال استان و منطقه، تیم گل گهر بود و در تمام مسابقات شرکت می کرد با تلاش و همتی که برای تیم گذاشتیم موفق شدیم سه سال قهرمانی استان را از آن خود کنیم و از همان تیم بازیکنان‌مان به تیم ملی دعوت شدند. همزمان با رفتن من از سیرجان، تیم تحت پوشش شهرداری قرار گرفت که این تیم به فوتبال تبدیل شد و پایه و اساس تیم فوتبال شهرداری فوتسال بانوان بود.
به عنوان یک صاحب نظر، جایگاه فوتبال و فوتسال بانوان شهرستان را چگونه می‌بینید؟ آیا عملکردها در این دو رشته‌ی ورزشی خوب بوده است؟
در زمینه‌ی فوتسال خیر اما در زمینه‌ی فوتبال عملکردهای خوبی را شاهد بودیم .از دید شخصی و فنی اگر بخواهم بگویم، فوتسال سیرجان نسبت به ۲۰ سال گذشته، باتوجه به اینکه ما قطب اول منطقه و استان بودیم و هنوز تیم‌های لیگ برتری مس رفسنجان و کرمان تاسیس نشده بودند، هیچ پیشرفتی نداشته و متأسفانه باید پذیرفت که پسرفت هم داشته و رو به زوال رفته است.
آیا حال حاضر فوتسال بانوانی داریم؟
جز یک تیم ۷ نفره که اخیرا به مسابقات استان اعزام شد چیزی از آن باقی نمانده و همین چند نفر هم توسط باشگاه شهرداری برای بازی در تیم فوتبال به شهرداری پیشنهاد بازی داشتند که متاسفانه به دلیل حمایت نشدن در فوتسال بچه‌ها قبول پيشنهاد کردند و قرارداد بستند؛ و رسما ما در حال حاضر هیچ تیم فوتسال بانوانی نداریم.
چه موضوعی باعث شد به سیرجان برگردید؟
علاقه ی شخصی ام به فوتسال باعث شد که چند سال پیش که به سیرجان بازگشتم، تیم گهرزمین را به لیگ یک ببریم و درمقطعی کوتاه حمایت مسوولان باشگاه گهرزمین را داشتیم و انصافا یک تیم خوب از بازيکنان بومی سیرجان و چند بازیکن غیربومی تشکیل به مسابقات اعزام شد و باز هم متاسفانه پس از بازگشت از این تیم حمایتی صورت نگرفت و مسوولیت تیم را کسی قبول نکرد و سرنوشت منحل شدن تیم خوب دیگر فوتسال برایش رقم خورد که باعث شد امتیاز لیگ یک هم از دست بدهیم .همینطور سال گذشته یک امتیاز لیگ دو به نام تیم ملوان داشتیم که پایگاه دریایی حمایت کرد اما پس از چندی به سرنوشت تیم لیگ یک دچار شد و درحال حاضر منحل شده است.
آیا در رابطه با ورزش فوتبال هم همین وضع بود؟ در رابطه با ورزش فوتبال اما بدین شکل نبود و از سال ۱۳۸۶ که تقریبا فوتسال دیده نشد و بنده هم به جهت ادامه تحصیل مدتی از ایران رفتم، همه نگاه‌ها به سمت فوتبال بانوان که تازه در ایران و برای بانوان محبوب شده بود رفت و از طرف مدیران وقت شهرداری حمایت شدند که تا به امروز هم ادامه دارد و خوشبختانه نتایج خوبی هم کسب کردند. تیم خوب فوتبال شهرمان در آسیا هم نام سیرجان و ایران را پرآوازه کرده است و جا دارد برای چنین دست آوردی قدردان مسوولان و کادر فنی تیم باشیم.
به نظر شما، آیا جای پیشرفتی برای این دو ورزش محبوب، در شهرستان و حتی کشور وجود دارد؟ بله اگر واقعا نظر بر پیشرفت ورزش فوتسال و فوتبال باشد جای پیشرفت بسیار است .باید اشاره کنم فوتسال و فوتبال ما در ایران خیلی با استانداردهای جهانی فاصله دارد با وجود اینکه تیم ملی فوتسال بانوان ما دو قهرمانی در آسیا کسب کرده اما به دلیل بی برنامگی و عدم اردوهای منظم در فصل خارج از مسابقه و تمرینات منسجم و زیرساخت‌های خوب برای این رشته پرطرفدار همیشه نزدیک مسابقات جمع شده و یکی دو اردوی کوتاه مدت برگزار کردند و اعزام تیم با این روند نه چندان مفید شده صورت گرفته است.
در مورد فوتبال ملی نیز به همین شیوه بوده و در تیم‌های پایه هم بدین شکل عمل شده است؟
به دلیل تجربه ای که در سطح اول اروپا و دنیا در باشگاه‌های اسپانیایی چه در سطح پایه و آکادمیک و چه در لیگ حرفه‌ای با مربیگری به دست آوردم، وقتی به شهر زادگاهم برگشتم افسوس بسیار خوردم که چرا با این همه شرکت معدنی و ارگان‌های متمولی که در سیرجان وجود دارد برای فوتبال و فوتسال، والیبال و کشتی و بسکتبال و دیگر ورزش‌ها، در بخش آقایان به راحتی هزینه‌های میلیاردی می‌شود و حتی بازیکنان غیربومی را حمایت می‌کنند ولی دریغ از حتی یک دهم چنین حمایت و هزینه‌هایی که در فوتسال و حتی فوتبال بانوان هزینه شود. شهری چون سیرجان استعدادهای ناب بسیاری در زمینه ی ورزش دارد اما با این بی توجهی‌ها هیچ استعدادی آن طور که باید پرورش نمی یابند که سرمایه‌های ملی ما در آینده باشند. متاسفانه در ایران حتی در تیم‌های ملی و از طرف فدراسیون هم برنامه ای برای استعدادیابی و انتخاب نخبه‌های ورزشی ندارند، و در همین زمينه‌ی استعدادیابی هم بسیار ضعیف عمل کردند و امیدوارم به زودی فکر اساسی برای این موضوع پراهمیت از سوی یک کارگروه حرفه ای صورت پذیرد.
پیشنهاد شما برای ساماندهی این دو ورزش چیست؟
پیشنهادم برای ساماندهی فوتسال و فوتبال بانوان این است که ابتدا به صورت جدی و منظم در هر دو رشته استعدادیابی از مدارس و کانون‌های فوتبال و فوتسال انجام شود و مربیانی که مدارس فوتبال و فوتسال دارند مشخص شده و حمایت شوند. پس از طی مراحل استعدادیابی می بایست به والدین استعدادهای انتخابی توجیه و امیدوار شوند که حتما در آینده فرزندشان حمایت مالی خواهد شد و با توجه به استعداد و پشتکارشان، در تیم‌های شهرستان و استان و حتی کشوری و ملی انتخاب می‌شود تا آینده ای برای این بازیکن ترسیم شده باشد و صرفا به یک کانون تابستانی یا کلاس سه ماهه بسنده نکنند و بعد هم با شروع فصل مدارس همه چیز به فراموشی سپرده شود.
من این تجربه را در تابستان گذشته داشتم و متاسفانه زمانی آکادمی فوتسالم را شخصی راه اندازی کردم حتی هزینه‌های سالن و توپ و امکانات و.... را متقبل شدم و‌حتی کانون فوتسال آموزش و پرورش هم آوردم تا در کنار بچه‌های آکادمی خودم آموزش ببینند و رشد کنند که با شروع مدارس تعداد زیادی از بچه‌ها ریزش کردند و به دلایل کلاس‌های آموزشی و مدرسه سرتمرین نیامدند و از طرفی والدین آنها هم وقتی می بینند برای فرزندان‌شان آینده ای نیست و هیچ ارگان یا باشگاهی حمایت نمی‌کند تمایلی به ادامه نخواهند داشت.
باتوجه به نکات گفته، فوتسال بانوان شهرستان را انزوا فرا گرفته. برای خروج از این انزوا چه باید کرد؟
در حال حاضر اولین و مهم‌ترین راه حل برای نجات این رشته‌ها و علی الخصوص فوتسال (زیرا فوتبال حمایت نسبتا خوبی از سوی باشگاه‌های گل گهر و شهرداری دارد) وجود یک اسپانسر و حامی مالی جهت حمایت از مدارس فوتسال و اعزام تیم فوتسال بانوان به مسابقات استانی و کشوری‌ست که باوجود این بازیکنان علاقمند به تمرين که تجربه‌ی بازی هم داشتند و همچنین وجود بازیکنان پایه، امیدواری نسبت به آینده درخشان‌شان بسیار بیشتر خواهد شد. این نخستین گام نجات فوتسال بانوان شهرمان خواهد بود.در مرحله بعد با وجود مربیان دلسوز فوتسالی در بخش بانوان مطمئنا بازیکنان خوبی تربیت شده که در کنار قدیمی‌ها می توانند تیم خوبی برای سیرجان در مسابقات کشوری و لیگ باشند.
توقع شما از مردم و مسوولین چیست؟
به عنوان یک پیشکسوت فوتبال فوتسال که هم سابقه بازی و مربیگری در این رشته را در داخل و خارج از کشور دارم از همه مسوولان فوتبال و فوتسال سیرجان و به خصوص شرکت هایی که متولی این دو رشته پرطرفدار هستند و در بخش اقایان تیم‌داری می‌کنند نگاه ویژه ای به فوتسال بانوان داشته باشند زیرا در فوتبال چند سالی هست برنامه ریزی خوبی شده و با حداقل هزینه و بودجه می توانیم فوتسال بانوان را از نابودی قطعی نجات داد و همینجا اعلام می کنم اگر در این مقطع به بچه‌های فوتسالی کمک و حمایتی از آنان شکل نگیرد، قطعا هیچ علاقه مندی به این رشته نخواهد ماند و تمام زحماتی که برای این تیم در سال‌های ۸۰-۸۶ کشیده شد و تیم فوتسال گل و گهر بانوان که آن زمان راه اندازی شد و به عنوان قطب اول فوتسال منطقه شناخته میشد نابود خواهد شد.