گفتگو با زهرا پورامین وزنه بردار مدال آور جوان شهر
آرزویم این است مدال آور المپیک باشم
وزنه برداری، ورزشی که از دیرباز، همواره در مسابقات مختلف جهانی باعث غرور افتخار تمام ما ایرانی‌ها بود. چه در مسابقات جهانی و چه در مسابقات المپیک، چشم یک ملت به مدال آوران این ورزش بوده و هست و چند سالی‌ست که این رشته ورزشی در میان بانوان کشور نیز رونقی مطلوب داشته و نتایج به دست آمده از رقابت‌های‌شان نیز، قابل توجه است. زهرا پورامین ۱۵ ساله یکی از همین دختران نوجوانی‌ست که رشته‌ی قهرمانی وزنه برداری را انتخاب کرده و با جدیت پیگیر پیشرفت در این زمینه است. او تا کنون مقام‌های زیاد استانی و کشوری به دست آورده اما همچنان در تلاش است تا بتواند خیلی زود به مسابقات جهانی و المپیک راه یابد. از این رو سخن تازه در نشستی صمیمی با وی گفت و گو کرد تا از داستان دختر نوجوانی که عنوان قهرمانی وزنه برداری را دارد، بیشتر بداند.
۱.بیوگرافی کاملی از خود بفرمایید؟
زهرا پورامین متولد ۱۳۸۷ دریک خانواده ورزشی متولد شدم. خیلی زود توانستم در رشته‌ی وزنه‌برداری دارنده ۵ مقام استانی و ۳ مقام کشوری کسب کنم. با افتخار می‌شود گفت اولین بانوی مقام آور درالمپیاد استعدادهای برترکشور با دومدال طلا وبرنز دراستان کرمان هستم.
۲. چطور به سمت ورزش وزنه برداری رفتید؟
از کودکی همراه پدرم، بهنام پورامین که از قهرمانان و مربیان برتر کشور بود، به باشگاه وزنه برداری میرفتم. کم کم همانطور که به قول معروف میگویند "وزنه برداری درخون ماست" علاقه‌مند شدم تا اینکه چند سال پیش رشته وزنه برداری بانوان در ایران و سیرجان راه اندازی شد و از همین رو به صورت جدی تصمیم گرفتم این رشته را با علاقه وانگیزه بسیار انتخاب کنم و ادامه دهم.
۳. از چه سالی فعالیت‌های ورزشی خود در زمینه وزنه برداری را شروع کرده و چندسال است این ورزش را ادامه میدهید؟
آغاز راه و شروع حرفه ای، ازسال ۱۳۹۸ بود و اکنون حدود ۴ سال است که در این زمینه ورزشی فعالیت انجام می دهم.
۴. چرا به رشته‌ی وزنه برداری روی آوردید؟
باتوجه به اینکه پدرم سالها در این رشته فعالیت داشت و حضورش به عنوان یک الگو و انگیزه بود همواره میخواستم رهرو راهی باشم که پدرم انتخاب کرد. دوست دارم آرزوی دیرینه پدرم را که برآورده نشد، محقق کنم و بتوانم مدال آور المپیک باشم و با تمام عشق و احترامی که به میهن و مردم شهرم قائلم، مدال را هدیه به کشور و مردم شهرم کنم.
۵. چه برنامه و چشم اندازی برای آینده دارید؟
برنامه ام ادامه‌ی هرچه قوی تر وزنه برداری‌ست زیرا علاقه مندی بود که با جدیدت پیگیرش بوده و هستم و به امیدوارم با لطف خداوند مهربان و حمایت مسوولین و مربی خوبم، که زحمات زیادی را برای من کشیدند، پله‌های ترقی را که ابتدا قهرمانی اسیا و پس از آن قهرمانی جهانی‌ست طی کنم و در نهایت به خوش‌رنگ‌ترین مدال المپیک برسم البته به یک مدال المپیک قانع نیستم و قطعا تلاشم بر همواره پیشرفت کردن و همیشه قهرمان بودن است.
۶. حمایت‌های خانواده و مسوولین رو چطور میبینید؟
فرصت خوبی شد که بتوانم از خانواده که تاکنون من را ازهمه لحاظ مالی، روحی روانی، ورزشی و به ویژه کمک‌های فنی و تخصصی پدرم در رشته وزنه برداری که باعث پیشرفت من بوده است، قدردانی کنم هرچند این قدردانی حتی ذره ای جبران کننده مهر خانواده نیست و امیدوارم با پیروزی‌های بیشتر بتوانم بهترین قدردانی را از زحماتشان داشته باشم.
جا دارد از مسوولین هيات که تا الان برای وزنه برداری زحمات زیادی را به تنهایی کشیده اند تشکر کنم. از برخی مسوولین شهرخصوصا گل گهر اگر بتوانند من را حمایت کنند این اطمینان را خواهم داد که در آینده نزدیک حتما برای شهرمان افتخارافرین خواهم بود و شاید تنها چیزی که دوست داشتم بیشتر بتوانم به آن اشاره کنم همین اسپانسر بود که متاسفانه در حال حاضر ندارم.
7 . چه جایگاه پیشرفتی در این رشته برای بانوان میبینید؟
ورزش وزنه برداری درحال حاضر تنهاست و با هزینه شخصی رییس هیات تامین اعتبار می شود و امکانات ما درحد شهر بزرگی مثل سیرجان که مجموعه‌های ورزشی بسیار با امکاناتی دارد، نیست. ما هم دوست داریم همچون دیگر ورزشکاران شهر جزو اکادمی گل گهر باشیم. نمیدانم با اینکه رشته وزنه برداری تا کنون یکی ازپرمدال اورترین ورزش‌های شهربوده چرا مورد کم لطفی و کم توجهی مسوولین گل گهر قرارگرفته است می‌توان بیش از این‌ها به چنین ورزش قهرمانی اهمیت داد و بازخوردش قطعا رضایت بخش خواهد بود.