نگاهی به نمایشگاه آثار تازه محمود رفعتی
تجسم درد و غم ایران در چوب

محمود رفعتی بار دیگر نمایشگاه آثارش را برپا کرد. آثار این بار در تداوم سبک هنری فلسفی همیشگی‌اش اما انگار این بار با رویکردی اجتماعی‌تر و متفاوت‌تر است. او نمایشگاه آثارش را این روزها در کافه گالری خودش برگزار کرده که همچنان ادامه دارد.
اولین اثری که هنگام بازدید از نمایشگاه او با آن روبرو می‌شوید همان یک کهنه چوب به شکل نقشه‌ی ایران است که در میانه‌اش چوبی دیگر به شکل پرنده لانه کرده و هرکس از آن تعبیر و تفسیر خودش را برداشت می‌کند و برداشت هم که در هنر آزاد است.
باقی آثار به نمایش گذاشته شده نیز هرکدام به خاطر سبک کار رفعتی بسیار تا بسیار قابل تاویل و تفسیر هستند. از همین رو تاکنون هم برخی از هنرمندان و اهالی فرهنگ که از نمایشگاه دیدن کرده‌اند، برداشت‌های خود را در قالب جملاتی کوتاه و بلند در توصیف آثار تازه‎ی رفعتی به یادگار نوشته‌اند.
یکی نوشته: سرزمینی هست که‌گر ریشه‌هایش را بخشکانند، درهایی فراوان از جای‌شان طلوع خواهد کرد.
و نوشته: این فریاد دری‌ست که چِل‌تکه می‌شود تا دلچوبه‌هایش بپاشد بر سر عابران کوچه‌های مرده.
جایی نوشته شده: تراویده است از کوزۀ خیام به تن سبو تا سبزۀ خاک ایران.
معصومه کامکار نیز درباره نمایشگاه دلنوشته‌ای به جا گذاشته: روی دست‌هایش لانه می سازند/ روی شانه‌هایش آواز می‌خوانند/ خودش هم نمی داند/ استخوانهایش شبیه شاخه‌ی درخت شده اند/ گاهی تبر به پهلوی او می خورد/ پرندگان از روی زخمهایش پرواز کنند/ این بار/ یکی از شاخه‌ها را/ شکل گُلی سرخ دیده مجسمه ای برایت یادگاری/ دُرست کند/ گُلی در دستان او پر پر شده.
گفتنی‌ست که نمایشگاه آثار این هنرمند همشهری واقع در خیابان شهید صفاری در کافه گالری پریزاد همچنان برپاست و بازدید برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.