گزارشی در رمورد کمبودها و کاستی های محمودآباد سادات؛
روستای تاریخی اسیر اهمال کاری
اگر پس از چند سال پا به محمودآباد سادات سیرجان بگذارید، با یک گشت و گذار کوتاه از اول تا آخر تنها خیابان و کوچه پس کوچه‌هایش می توانید بفهمید که از چند سال پیش تا کنون هیچ چیز در محمودآباد عوض نشده است به جز یک مورد و آن هم اینکه محمودآباد دیگر یخدان ندارد و این اثر با معماری ارزشمند در باران‌های اخیر فروریخته است.
هیچ کوچه‌ای دست نخورده و هیچ عملیات عمرانی تازه‌ای در محمودآباد انجام نشده است.
گرد و غبار فراموشی بر تک تک گذرگاه‌های این آبادی که نمی توان نام شهر را بر آن گذاشت پاشیده شده است!
کوچه‌های خاکی همچنان خاکی مانده اند و گنداب رها شده در میان آن‌ها مشکلات بهداشتی خاص خود را برای اهالی رقم خواهد زد.
حتا انگار شهرداری اینجا زباله‌ها را هم درست و حسابی جمع آوری نمی کند! اطراف مخازن زباله پر از از کیسه‌های زباله ای است که از بس در آفتاب مانده اند، بوی گندشان فضا را پر کرده!
پیاده روها سنگفرش ندارند و مملو از خار و بوته‌های آدور شده اند. خانه‌های سنتی و بافت تاریخی به امان خدا رها شده و مکان استراحت سگ‌ها و معتادان متجاهر هستند.
درب فلزی برخی چاه‌ها و مخازن تاسیساتی دزدیده شده و حالا برای اینکه خودروها توی آن نیفتند با شاخه‌های درختان خشکیده پر شده اند تا شاید نوک شاخه به زحمت در دید روز به چشم رانندگان بیفتد و از کنارش رد شوند!
همه‌ی این‌ها درحالی است که محمودآباد سادات سیرجان پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های خوبی برای توسعه داشته است که به فراموشی سپرده شده اند. در بیخ گوش این شهر، شورا و شهردار زیدآباد فعال و پرانرژی مشغول ارائه خدمات به شهر زیدآباد هستند.
شهری تمیز که آثار تاریخی اش مثل آب انبارها و بادگیرهایش مورد رسیدگی واقع شده و در آن زمین ورزشی و فرهنگسرا ایجاد کرده اند و حتا از المان‌های تاریخی زیدآباد در میادین این شهر استفاده شده است و شهرداری زیدآباد در اقدامی شایسته خانه ی تاریخی و ارزشمند درویش خان را به منظور بازسازی و مرمت خریداری کرده است.
این درحالی است که محمودآباد در سایه بی توجهی و انفعال شورای شهر و شهرداری اش نه تنها برج و قلعه و بادگیرش تبدیل به مخروبه‌هایی متروکه شده اند که حتا نتوانستند دور تا دور یخدان تاریخی و قلعه و بادگیر بلند محمودآباد محوطه سازی و بوستان سازی کننند تا هم چهره‌ی زیباتری به محمود آباد بدهند و هم این شهر که در مسیر مسافران است با وجود ظرفیتش در شکل گیری بازارچه ی خوارکی‌های محلی ساکنان آنجا، دست کم مورد توجه گردشگران قرار بگیرد و از رهاوردش توسعه بیابد!
توسعه هم فقط این نیست که شورا و شهرداری محمودآباد گمان کند یک خیابان چند سال پیش کشیده و رفته و دیگر تمام! به هرحال محمودآباد هم با شکل گیری محلات جدید نیاز به توسعه زیرساختی و آسفالت و کانال کشی خواهد داشت.
درحالی که هنوز محلات قدیمی این شهر اقماری خاکی هستند! همچنین محمودآباد به جز این بوستان دم دستی ئی که دارد، یک پارک و بوستان درست و حسابی که می خواهد.
بوستانی که هم محوطه ی تاریخی باقی مانده از این روستای قدیمی سابق را انجام دهد و هم آن قدری درخت داشته باشد که بتواند حداقل جبران آلودگی هوا را برای این شهر مسکونی اقماری سیرجان بکند. زیرا همجواری محمودآباد با منطقه ویژه اقتصادی نیز بلای جان هوای سابقا پاک محمودآباد شده است و صدای اعتراض اهالی هم به جایی نمی رسد. دست کم محمودآباد یک کمربند سبز که نیاز دارد. ندارد؟