این فقط شیرازی‌های بی‌نوا نیستن که به تنبلی مشهورن و اگرچه خود حضرت خواجه حافظ شیراز چندصد سال پیش اعتراف کرده: «اقلیم فارس عجب سفله پرور است» اما باید پذیرفت که بخش زیادی از شهرت شیرازی‌ها به تنبلی به خاطر علاقه‌ی زیادشون به خوش گذرونیه. یعنی در واقع تنبلی در شیراز نه به خاطر خود تنبلی هست که طرفدار داره بلکه تنبلی در اونجا زیرمجموعه‌ی خوش گذرونی شیرازی‌ها به حساب میاد و خود تنبلی در اونجا اصلا اصالت نداره. اما تا دلتون بخواد تنبلی در استان کرمون و به ویژه شهر ما سیرجونی‌ها اصالت داره و ما سیرجونی‌ها و کلا استان کرمونی‌ها این قدر در این زمینه اصیلیم که تنبلی رو به خاطر خود تنبلی میخوایم. نه مثل شیرازی ها از سر خوش گذرونی!
امیدوارم تا اینجای کار در مقدمه متوجه عرایض بنده شده باشید که خوبه آدم قدر هرچیزی رو به خاطر خود اون چیز بدونه نه به خاطر چیزی ناشی از اون.
حالا همین شده کارونه‌ی سنگفرش کردن کوچه پاساژ کندو در سیرجون که کوچه ی موازی با مهمترین و مرکزی ترین خیابون شهره یعنی خبابون بازار.
پیمانکار طرح چند ماهی هست که این کوچه رو داره به شکل سنتی سنگفرش میکنه چون مشرف به بادگیر چپقی هم هست و کلا پروژه‌ی اصیلی در حال اجراست. اما به خاطر همون حفظ اصالت اثر هم که شده اصلا تموم شدن این پروژه و سنگفرش شدنش برای پیمانکار طرح از یک جنبه دیگه مهم یست. چیزی که مهمه اینه که این قدر با تنبل بازی کار رو کش بدن و طول بکشه بکشه تا به چشم مردم و کسبه‌ی بی حوصله بیاد و قشنگ شیرفهم بشن پیمانکار این طرح در سیرجون خیلی زحمت کشه و داره کار می کنه: احتیاط تنبلان مشغول کارند...