لزوم جا به جایی کمربندی سیرجان؛
بلـوارِ کمـرشکستـه!
همین چند سال پیش چند میلیارد تومان از پول بیت‌المال خرج پروژه‌ای شکست خورده مثل زیرگذر مکی‌آباد شد و در نهایت آن همه هزینه به زیر خاک رفت و کک کسی هم نگزید، درحای که می‌شد همین پول را در همین بلوار شاهد خرج مسائل و مشکلاتی ضروری‌تری کرد.
مشکلاتی مثل نبود پل عابر پیاده با پلکان برقی که جان این همه کودک و زن برای گذر از عرض این بلوار به خطر نیفتد و‌یا از اساس تزریق آن بودجه میلیاردی برای پروژه‌ی ناسرانجام مانده‌ی جا به جایی کمربندی سیرجان از داخل شهر به بیرون آن. اما این همه کار نشد و مسوولان با ندانم کاری زمان و پول زیادی را هدر دادند و جان کلی انسان که هنوز آرزوی زندگی کردن داشتند و هنوز چشم عزیزانی به راه‌شان بود در این گذرگاه شلوغ ترانزیتی از دست رفت. چه کسی پاسخگوست؟ کدام‌یک از ده‌ها نهاد و اداره و دم و دستگاه موازی‌کار شهری؟
چرا هنوز از پس این همه سال در وسط شهر سیرجان باید‌یک مسیر مرگ وجود داشته باشد که اسمش را طبق شرایط سابقی که داشته؛ گذاشته ایم کمربندی اما امروز با توجه به توسعه‌ی مساحت سیرجان درست از وسط شهر می‌گذرد و دیگر مشخص نیست چیست؟ خیابان است، بلوار است، جاده است، میانبر شهری است‌یا چیست؟
مشکل بلوار شاهد فقط هم این نیست که قرار بوده نقش کمربندی را ایفا کند و دیگر نمی‌تواند. مشکل این است که دیگر این نقش برای بلواری با مشخصات فعلی درخور و باور پذیر نیست.یک کمربندی برای چه ایجاد می شود؟ برای اینکه بار ترافیکی مسیر ترانزیتی جاده به درون‌یک شهر سرریز نکند. هدف اصلی همین بوده که شهر از ترافیک کامیون‌ها و تریلرها و مسافرانی -که مقصدی دیگر جز شهر ما دارند- مصون بماند. بلوار شاهد بیشتر از ده سال است که دیگر چنین نقشی را برای سیرجان ایفا نمی کند اما‌یادم هست که درست ده سال پیش هم وقتی برای نوشتن گزارش به سراغ این بلوار رفتیم، همین مشکلات کنونی اش را داشت و همین گلایه‌های مردمی بود اما ده سال گذشت و مسوولان شهر ما هیچ فکری برای حل این معضل نکرده اند.
اینکه برخی از مردم منطقه و مسوولان از درآمدزایی این کمربندی برای سیرجان می‌گویند، حرف غلطی نیست منتها نادیدن همه‌ی واقعیت است. مگر نمی‌شد که کمربندی به جای رد شدن از وسط شهر، از حاشیه‌ی شهر رد بشود و در عین حال سیرجان از منافعش بهره ببرد و در حاشیه‌ی آن بدون وجود شهرک مسکونی، یکی دو تا پمپ سوخت و فروشگاه و رستوران داشت؟
اما در همه‌ی این سال‌ها با وجود ترافیک، خطرات، تصادفات منجر به مرگ، آلودگی صوتی و آلودگی هوای ناشی شده از این کمربندی برای شهر ما، فروش‌یخ و آب معدنی و لوازم‌یدکی چه توجیه اقتصادی ئی می‌تواند داشته باشد؟
مسوولان اما به جای مطالعه‌ی کارشناسی این معضل و رسیدگی به آن میلیاردها پول بی زبان را خرج پی‌ریزی زیرگذر مکی آباد کردند و در آخر آن بودجه‌ی هنگفت را زیر خاک دفن کردند و هیچ. آخرش هم گفتند نیازی نبود و کارشناسان امور ترافیک رای به تعریض چهارراه و گذاشتن چراغ راهنما در آن دادند! یعنی این کارشناسان ترافیک که هرسال از شهرداری سیرجان پول می گیرند و یک بخش از بودجه را به خود اختصاص می دهند، نمی توانستند قبل از این حرکات نمایشی از هدر رفت این همه پول پای پیِ کجِ زیرگذر مکی آباد جلوگیری و پیشگیری کنند؟!
کلی پول از جیب بیت المال به باد فنا رفت فقط چون دو عضو شورا پایگاه رای شان مکی‌آباد بود و می خواستند رای جمع کنند؟! آخر اگر از اساس بنا بر جا به جایی کمربندی باشد، نیازی نبود زیرگذر ساخته بشود.
مسوولان شهر ما حتا در این سال‌ها برای حفظ جان بچه‌های خانواده‌های شهرک‌های مسکونیِ دو سوی بلوار شاهد حاضر نشده اند چهارتا پله برقی خریده و در پل‌های عابر پیاده‌ی کمربندی نصب کنند تا شاید شاهد تصادف کمتر میان خودروهای این بلوار با پیاده‌ها باشیم.
پس دقیقا مسوولان شهر ما از شهرداری تا شورا و شورای ترافیک و ادارات راه و دیگر ادارات مربوطه چه کرده اند جز بغرنج تر کردن اوضاع؟
زمانی رییس اداره راه و ترابری سیرجان گفته بود توقف تریلرها در مسیر کمربندی باعث به وجود آمدن تصادفات دلخراش شده است و وعده‌ی راه اندازی باند دوم آزاد راه سیرجان – بندرعباس را داده بود تا دیگر هیچ تریلری از داخل شهر عبور نکند. اما با گذشت مدت‌ها همچنان خبرها درباره این کمربندی جدید متناقض است. در سال‌های گذشته یک بار رسانه‌ها از زده شدن کلنگ این پروژه خبر داده اند که قرار است به طول ۶۰ کیلومتر اجرا شود و سرمایه‌گذاری آن رقمی بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیارد تومان است که سرمایه‌گذار ۷۰ درصد و دولت ۳۰ درصد از منابع را تامین خواهد کرد. پیش‌بینی هم می کردند که این پروژه در دو سه سال به بهره برداری برسد اما خبری از آن نشد و رییس اداره راه سیرجان یک بار به رسانه ای اعلام کرده بود که تحریم‌ها و کمبود بودجه مهم ترین عامل کند شدن اجرای پروژه است.
بار دیگر هم‌یک روزنامه محلی سیرجان از قول علیرضا رضایی پور، رییس اداره راه و حمل و نقل جاده ای سیرجان؛ تیتر زده بود: کمربندی شاهد جابجا نمی‌شود و با درج جمله مکاتبات نتیجه لازم را نداشته است آب پاکی را ریخته بود روی دست سیرجانی‌ها!
با این اوصاف آشکار نیست که مردم سیرجان چند سال دیگر باید همچنان با مشکلات بی شمار این مثلا کمربندی، دست پنجه نرم کنند.
کمربندی ئی که هم بار ترانزیت را به دوش می کشد و هم به دلیل در مجاورت قرار گرفتن با مسیر معادن سیرجان بار رفت و آمد کامیون‌ها و اتوبوس‌های معدنی را و به این‌ها اضافه کنید این موضوع را که این بلوار همچنین نقش متصل کننده‌ی مرکز شهر به مناطق پرجمعیت حاشیه شهر از جمله مکی آباد، آباده و دهیادگار و چند شهرک تازه تاسیس را نیز بر عهده دارد در حالی که کمبود روشنایی و توقف بی محابای کامیون‌ها در حاشیه‌ی آن عبور مرور را سخت تر کرده و باعث کاهش دید رانندگان در هنگام تردد شده و بارها خسارت مالی و جانی به همراه داشته است.
فرماندار سابق سیرجان درباره‌ی این محور گفته بود که روزانه حدود ۸ هزار خودرو از کمربندی شاهد شهرستان سیرجان عبور می‌کند که اغلب کامیون‌هایی از سراسر کشور هستند.
بهاءالدینی کمربندی شاهد را یک خیابان خوانده بود که عبور کامیون‌ها و تریلرها از آن دارد زیرساخت‌های شهری سیرجان را خراب می‌کند.
هم او خبر از توافق میان وزارت وقت راه و شهرسازی با شرکت جهاد نصر داده بود برای احداث‌یک محور جدید به عنوان کمربندی سیرجان که گویا آن همکاری نیز به دلیل نوسانات ارز متوقف شده تا همچنان سیرجان در‌یک تناقض عجیب شهری فقیر اما ثروتمند از معادن باشد!
کمربندی جدیدی که زمانی به گفته‌ی مدیرکل راه و شهرسازی استان کرمان طراحی‌اش به صورت آزادراه بوده و حتا ۲ خط آن توسط دولت در سال‌های قبل ساخته شده اما چهار خط باقی مانده که قرار بوده به صورت مشارکتی ساخته شود ولی جای آن دارد که یعقوبی‌پور فرماندار کنونی سیرجان از شرکت‌های معدنی سیرجان -که معین اقتصادی خوانده می‌شوند- بخواهد در این باره همت کنند تا جبران کمبود بودجه دولت شود. زیرا این شرکت‌ها خود نیز نقش پررنگی در ترافیک ترانزیتی بلوار شاهد دارند.