این عکسی از تصادف روز گذشته در محور سیرجان به شیراز است. سه خودرو که به هم برخورد کرده اند و شاید سرعت بالا یا حواس‌پرتی راننده موجب آن شده باشد.
ابتدای سیرجان به شیراز با وجود دو بانده شدن در سال‌های اخیر اما همچنان به خاطر ترافیکی که معادن ایجاد می‌کنند، دچار مشکلات عدیده است. حجم ترانزیت بار و اتوبوس‌ها آن قدر زیاد است که موجب شده خودروها ناچار به رانندگی در سرعت بالا شوند زیرا شتاب کار و مشغله ی روزمره این شرایط را به این محور تحمیل می کند. به ویژه که در ساعات مشخص رفتن و برگشت نیروهای کار معادن حجم ترافیک بیشتر نیز می شود.
هرچند نمی‌توان از شرکت‌های معدنی توقع داشته باشیم در این ماجرا خود دست به کار شوند. این همت اداره راه و شهرسازی را می طلبد که از معادن بخواهد یاری رسان تامین بودجه برای رفع مشکل شود.
اداره راه و شهرسازی باید به جای دست روی دست گذاشتن فکری به حال این جاده بکند و در نامه نگاری با معادن برای تامین بودجه تعریض جاده جلوی خطری را که هر روز جان رهگذران این مسیر را تهدید می‌کند، بگیرد.
دست کم از ابتدای جاده شیرازی ورودی سیرجان تا معادن منطقه گل گهر باید آزادراه می شد زیرا با وجود دو بانده شدن هنوز قربانی می‌گیرد. حال آنکه هنوز نه خط کشی شده و نه برای کاهش حجم ترافیکش فکری می‌شود.
در جاده ای مثل محور سیرجان به شیراز معادن حضور ترافیکی زیادی دارند. باید از ظرفیت آن ها به عنوان مسئولیت اجتماعی بهره برد. خود شرکت‌های معدنی مثل گل‌گهر هم حرفی ندارند و حتا پیشقدم هستند. چنانچه در ورودی شهر از سمت شهر خودشان دست به کار شده‌اند و آستین همت به اصلاح ورودی و پل بالا زده‌اند.
به هرحال آشکار است که این محور در صورتی که معادن حضور نداشتند مشکل چندانی از نظر ترافیکی نداشت و جوابگوی نیاز مردم بود.منتها به نظر می‌رسد اداراتی مثل راه و شهرسازی و راهداری خودشان کن کاهلی می‌کنند. در بخش نگهداری همین مسیری که هست نیز انتقادهایی وجود دارد. مثل نداشتن خط کشی مناسب.
جالب آنکه معمولا این دو اداره همه‌کارها را در دست اقدام می‌دانند اما در عمل اتفاقی نمی‌افتد!