بهارمان‌ کیفور شد، عیش‌مان جور
پس از بارش خوب چند هفته پیش در سطح شهرستان به قول قدیمی‌ها اگرچه تخم علف به زمین دشت و صحرا و بیابان‌های سیرجان رفت اما نیاز بود برای داشتن دست کم یک بهار  خوب با دشت و صحرای سرسبز یکبار دیگر این کشت دیم طبیعی از علف و گیاهان خودرویی مثل شقایق قرمز و گل عسّلان و انواع آدور و گز و طاق یک آبیاری دیگری بشوند.
این آبیاری دیم اگرچه تاثیر چندانی در کاهش بحران آب ندارد اما دست کم بهار زیباتری در نوروز به چشم سیرجان و سیرجانی می‌آید.
میزان بارش‌ها در مناطق مختلف
برای گرفتن میزان بارش‌های اخیر ابتدا از اداره آب منطقه ای سیرجان میزان بارش‌ها را جویا شدیم.
میزان بارندگی در ایستگاه‌های شرکت آب منطقه ای در شهرستان سیرجان جمعا از ابتدای سامانه بارشی اخیر تا ۶:۳۰ سه شنبه مورخ ۲۲/۱۲/۱۴۰۲ این گونه اعلام شد:
 سیرجان ۲/ ۶ میلی‌متر
سوچ ۳  میلی‌متر
زمزرچ  ۲ میلی‌متر
سد تنگوییه ۶ میلی‌متر
باغ خشک ۵ میلی‌متر
حسن آباد بویه ۲ میلی‌متر
چاه زهرا ۱  میلی‌متر
سرخوان ۶.۵  میلی‌متر
چناربرین ۳ میلی‌متر
داربست ۲ میلی‌متر
دارآباد. ۲ میلی‌متر
فیروزآباد ۵.۵ میلی‌متر
پاریز  ۸ میلی‌متر
قطروییه ۰ میلی‌متر
گل گهر ۱.۵ میلی‌متر
چهار گنبد ۱.۵ میلی‌متر

اداره هواشناسی سیرجان نیز آمار مقدار بارش سامانه اخیر بارشی را تا ساعت ۸ صبح دیروز سه‌شنبه اینگونه اعلام کرد:
سیرجان ۲/۶ میلی‌متر
پاریز ۸/۰ میلی‌متر به صورت تگرگ
هما شهر ۶ میلی‌متر
جنگل بویه ۳ میلی‌متر
چاه جغوک ۳ میلی‌متر
بلورد ۴ میلی‌متر
زیدآباد ۱ میلی‌متر
باغ خوش ۵ میلی‌متر
خیرآباد کفه ۴ میلی‌متر.
خودخواه بمانیم اما در مصرف آب صرفه‌جویی کنیم
با وجود خوشحالی و شادی برای بارش شب عیدی که هوای خوش بهاری را پاک و روزگار را به کام شهروندان می‌کند اما همچنان این بارش‌ها تاثیر چندانی بر مشکل کمبود آب در شهرستان ایجاد نمی‌کند.
 هرچند در سطح شهر مشاهده می‌شود که مردم به خوش‌خیالی همین بارش‌ها دوباره اقدماتی مثل شستن وسواس گونه‌ی پیاده‌روی جلوی مغازه‌ها و در خانه‌ها را آغاز کرده‌اند! اقدامی تاسف‌بار زیرا وقتی با تذکر شهروندان مسوولیت‌پذیر روبرو می‌شوند هم در توجیه کارشان می‌گویند: این همه آب در کشاورزی و صنعت هدر می‌رود، گیر داده‌اید به مصرف خانگی ما؟
درحالی که چندین و چند مغلطه در این توجیه وجود دارد. یک اینکه این مصرف خانگی نیست و کوچه و خیابانی است.
دیگر اینکه بی‌مسوولیتی دیگران در سایر بخش‌ها موجب رفع مسوولیت از ما نمی‌شود.
مایی که حاضریم کلی آب بریزیم که آسفالت کوچه بشوییم یا سنگفرش پیاده‌رو را برق بندازیم، اگر پای منافع بزرگ‌تری مثل باغ و معدن برای ما در میان بود، در هدر رفت آب کوتاهی نمی‌کردیم.
نکته‌ی دیگر اینکه وقتی یک شهروند برای خانه‌تکانی به جای جارو زدن و حالا در نهایت نمی، آب پاشیدن در حیاط، شیلنگ آب را برمی‌دارد و از فشار آب به عنوان جاروب بهره می‌برد، مثل بخش کشاورزی فقط آب هدر نمی‌دهد.
 آب شرب شهری تصفیه شده و قابل شرب را هدر می‌دهد.
یعنی آبی که ارزش افزوده‌ی آن بیشتر شده  و کلی برای تصفیه آن خرج و هزینه شده تا به کیفیت آشامیدن برسد.
بنابراین جا دارد که اهالی شهرستان سیرجان در مصرف آب دقت لازم را داشته باشند. مصرف آب را در خانواده‌مان نهادینه و دایمی کنیم. برای خانه‌تکانی قرار نباشد فشار آب، جور تنبلی ما را در جارو کردن بدهد.
در حمام وقتی داریم کیسه می‌کشیم یا لیف به بدن می‌زنیم، ضرورتی ندارد شیر آب باز باشد. هنگام مسواک زدن و وضو گرفتن نیز همین طور.
می‌توانیم موقع مسواک کشیدن روی دندان‌ها و هنگام دستنماز قبل از اینکه مشغول مسح سر و پا بشویم، شیر را ببندیم. باور کنیم آب نیست. آیندگان که هیچ.
 خودخواهانه هم بخواهیم نگاه کنیم وقتی آب جیره‌بندی شود، خودمان اذیت می‌شویم. ژاپن -که میزان بارش‌هایش بسیار بیشتر از ایران است- با بهره بردن از یک نوآوری حتا برای کشیدن سیفون دستشویی نیز از آب خاکستری استفاده می‌کند.
 به این صورت که آب هنگام دست شستن در روشویی جمع‌آوری می‌شود و وقت نیاز برای کشیدن سیفون و یکباره و بافشار برای تخلیه کردن توالت استفاده می‌شود. آن وقت ما حتا چنین سیفونی را به ایران -که درگیر خشکسالی‌‌ست و برای تامین آب شرب شهرهایش مشکل دارد- حتا وارد هم نکرده‌ایم تا دست کم در این بخش مصرف کننده‌ی خوبی باشیم. وای از ما...!