خرج فوتبال هفت دست، خرج فرهنگ هیچی!
کامران علوی: حتما شما هم شنیدید که در جریان کشف شبکهی فساد در فوتبال ایران، اخیراً نام مدیرعامل سابق باشگاه فرهنگی ورزشی گلگهر نیز مطرح شد!
نگارنده قصد پرداختن به جزییات این خبر و اینکه فرد مورد نظر چه کسیست و چقدر فساد کرده و باز با چه مبالغ هنگفتی روبروییم، ندارم. فقط میخواهم به این بهانه بگویم که آهای مدیران بالادستی! شما را به هر که میپرستید، این همه پول در کشور و از جمله سیرجان به پای ورزش و آن هم فقط یک ورزش عامه پسند، ریخت و پاش و حیف و میل کردید، نفع اجتماعیش چقدر بود؟ نمیگویم اصلا نفع اجتماعی نداشت و ندارد و انکار نمیکنم که محلی برای تخلیهی هیجانات اجتماعیست اما در جریان این داد و ستد، کمی هم باید منطق سودآوری حاکم باشد یا نه؟ یعنی نباید ببینی چه دادی و چقدر دادی و چقدر سود اجتماعی بردهای و برای یک شهر چقدر اعتبار و اعتلای فرهنگی به ارمغان آوردهای؟!
خداوکیلی تا کنون فوتبال برای شهر سیرجان جز فجایعی مثل رای خریدن سلبریتی فوتبالی در انتخابات شورا، لیوان ادرار و آبروریزی در برنامه زنده فردوسیپور و این آخری قمهکشی چه عزت و اعتبار کشوری و نتیجهی سودمند اجتماعیئی به بار آورده است که به طور قانونی کلی پول فرای آن فسادها به پای فوتبال بپاشی و در نهایت در این فرایندِ باد کاشتن، توفان درو کنی؟!
این درحالیست که باشگاه گلگهر عنوان فرهنگی را هم در کنار ورزشی بودنش یدک میکشد اما خرج فوتبال هفت دست و خرج فرهنگ هیچی! ایجاد کمی زیرساخت فرهنگی برای شهر بیامکانات سیرجان در کنار کمی تکاپوی آموزشی و فرهنگی حتا شده در همان حوزهی ورزش و اخلاق پهلوانی، کمترین کاری بود که در این سالیان سال میشد برای شهری دچار تاخر فرهنگی شده مثل سیرجان بکنند اما نکردند. این هم شد نتیجهاش...
شماره 808 مورخ 11 مهر 1403