کوتاهی‌های آشکار بخش دولتی در جاده سیرجان – نجف‌شهر؛
بی‌خیالی اداره کل راهداری استان نسبت به وضعیت جاده‌های سیرجان!
مشتی نمونه‌ی خروار جاده‌ی خراب در شهرستان و نمود عینی انفعال اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای در سیرجان همین وضعیت جاده سیرجان به نجف‌شهر است. سال‌هاست یکی از محورهای پرتردد و حیاتی منطقه به شمار می‌رود. این مسیر نه‌تنها راه ارتباطی اصلی میان مرکز شهرستان سیرجان و شهر نجف‌شهر است، بلکه مسیر عبور و مرور روزانه صدها خودرو شخصی، ماشین‌آلات صنعتی و خودروهای حمل‌ونقل کارگران واحدهای معدنی و صنعتی منطقه نیز محسوب می‌شود. با این حال، وضعیت نامطلوب بخشی از این جاده به یکی از دغدغه‌های جدی مردم و رانندگان تبدیل شده است؛ بخشی حدود 1500 متر که میان دو محدوده آسفالت شده توسط شهرداری‌های سیرجان و نجف‌شهر قرار گرفته و سال‌هاست در بلاتکلیفی به سر می‌برد.
در حالی‌که مسیر نخست این محور از میدان امام علی (ع) سیرجان تا محدوده دانشگاه صنعتی سیرجان دارد توسط شهرداری سیرجان به‌طور کامل آسفالت و بهسازی می‌شود و از سوی دیگر، کیلومتر پایانی جاده از سمت نجف‌شهر نیز با همت شهرداری نجف‌شهر روکش آسفالت و خط‌کشی شده است، اما آنچه میان این دو بخش باقی مانده، نزدیک به 1500 متر جاده‌ای پرچاله، ناایمن و رهاشده است. همین بخش میانی، به دلیل حجم زیاد تردد و نبود روکش مناسب، به کابوس رانندگان و ساکنان دو شهر تبدیل شده است.
مردمی که بین سیرجان و نجف‌شهر در رفت‌وآمدند، مجبورند در این مسیر ناهموار و پرخطر حرکت کنند. چاله‌های عمیق، نبود علائم هشداردهنده، تاریکی شب و خرابی حاشیه‌های جاده، حوادث رانندگی متعددی را رقم زده است. بسیاری از خودروهای سواری و حتا اتوبوس‌های سرویس کارگران در این مسیر دچار آسیب جدی می‌شوند. آنچه این وضعیت را تلخ‌تر می‌کند، بی‌توجهی نهاد متولی اصلی یعنی اداره راه و شهرسازی به تعهد خود در زمینه مرمت این محور است.
مطابق تقسیم‌بندی‌های قانونی، مسیر سیرجان تا نجف‌شهر در محدوده میان دو شهر، جزو محورهای بین‌شهری محسوب می‌شود و نگهداری، مرمت و آسفالت آن بر عهده اداره راه و شهرسازی است. در سال‌های گذشته، بارها وعده‌هایی مبنی بر تخصیص بودجه برای روکش آسفالت این بخش داده شده، اما تاکنون هیچ اقدام عملی جدی مشاهده نشده است. در حالی‌که شهرداری‌های دو شهر از منابع محدود خود برای بهسازی بخش‌های ابتدایی و انتهایی مسیر استفاده کرده‌اند، بخش میانی همچنان در انتظار تصمیم و بودجه‌ی دولتی مانده است.
مردم منطقه به‌درستی می‌پرسند: چرا باید جاده‌ای که روزانه صدها خودرو در آن تردد دارد، تنها به دلیل تقسیم وظایف اداری بین دو نهاد، سال‌ها بلاتکلیف بماند؟ آیا جان و امنیت شهروندان باید قربانی اختلافات سازمانی شود؟ اداره راهداری سیرجان وظیفه دارد بدون اتلاف وقت، برای تأمین بودجه و اجرای عملیات روکش آسفالت این محور اقدام کند.
از سوی دیگر، نبود هماهنگی میان دستگاه‌های اجرایی نیز یکی از دلایل طولانی شدن این پروژه است. به نظر می‌رسد هیچ برنامه منسجمی برای اولویت‌بندی و زمان‌بندی ترمیم جاده وجود ندارد. در حالی‌که هر دو شهرداری بخش خود را به‌خوبی به پایان رسانده‌اند، نبود اقدام از سوی راه و شهرسازی موجب شده تصویر کلی مسیر ناهماهنگ و ناقص باشد؛ گویی دو قطعه‌ی آسفالت نو، در دو سوی مسیری خاکی و رهاشده قرار گرفته‌اند.
پیامدهای اقتصادی و اجتماعی این وضعیت نیز کم نیست. آسیب به خودروها، افزایش تصادفات، اتلاف زمان و سوخت، و حتی تأثیر روانی منفی بر شهروندان از جمله پیامدهای مستقیم این غفلت است. جاده‌ای که می‌توانست با اندکی هزینه و مدیریت، به مسیر ایمن و زیبا میان دو شهر تبدیل شود، اکنون به نماد کم‌توجهی و ناهماهنگی اداری بدل شده است.
گفتنی ست با وجود پیگیری های محمد معتمدی زاده نماینده مردم سیرجان در مجلس شورای اسلامی هنوز اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان کرمان در خصوص اختصاص ردیف بودجه مشخص برای روکش آسفالت بخش میانی جاده سیرجان – نجف‌شهر، سکوت پیشه کرده است!
در نهایت باید گفت که جاده‌ها فقط مسیر عبور خودروها نیستند؛ مسیر زندگی، کار و امید مردم‌اند. بی‌توجهی به جاده سیرجان – نجف‌شهر نه تنها چهره فیزیکی منطقه را مخدوش کرده، بلکه احساس بی‌اعتمادی و بی‌تفاوتی را در میان شهروندان تقویت کرده است. اکنون زمان آن رسیده که اداره راه و شهرسازی با اقدامی فوری و قاطع، این ۳۰۰ کیلومتر فراموش‌شده را از بلاتکلیفی خارج کند و نشان دهد امنیت و رفاه مردم سیرجان و نجف‌شهر در اولویت تصمیم‌های عمرانی استان قرار دارد.