سنگفرش کردن کوچه پسکوچه‌های تاریخی و قدیمی تنها یکی از ضرورت‌های شیوه‌ی مرمت محله‌هایی است که مجاور آثار شاخص تاریخی قرار دارند و تا اینجای کار شهرداری سیرجان با تملک خانه‌های پیرامون بادگیرچپقی و سنگفرش این محوطه و فضاسازی اطراف آن گل کاشته است. کاری که پیرامون یخدان‌های دوقلو نیز به بهترین نحو انجام شد.
اما موضوعی که مهمتر از سنگفرش کردن است، ضرورت حفظ محیط فضاسازی شده‌ی اطراف آثار تاریخی است. برای این منظور ایجاد محدودیت عبور و مرور خودروهای عمومی در محل الزامی‌ست. یعنی محل مورد بازدید مشخصاً باید پیاده‌محور باشد و به خود سر و شکل یک گذر فرهنگی و تفریحی و تجاری بگیرد. برای این منظور باید تنها دسترسی محلی برای خودروی ساکنان محله ایجاد گردد و اجازه‌ی عبور مرور خودروهای عمومی محدود شود.
اما متاسفانه این کار در سیرجان هنوز انجام نشده و خیلی زود موجب خواهد شد که نه تنها سنگفرش مورد نظر تخریب خواهد شد، که محیط به هیچ عنوان مورد مراجعه‌ی گردشگران به شکل پیاده‌ نخواهد شد و همچنان ماشین‌ها در آن جولان خواهند داد و در هرگوشه‌ای پارک می‌کنند و مسیر پیاده‌ها را مسدود خواهند کرد.
همین طور که در تصویر هم شاهد هستیم چطور بخشی از کوچه‌ی مجاور بادگیر پس از سنگفرش شدن تبدیل به پارکینگ وانت‌های تعمیری و خرابی شده است که مدام درحال روغن ریزی و چکه کردن کف سنگفرش هستند!