پل‌های عابر مصوب اما اجرا نشده!
سرعت به قیمت جان در سیرجان

همین ظهر دوشنبه این هفته بود که در بلوار چمران جلوی یک مدرسه و درست روی خط عابر پیاده آن هم در ساعت تعطیلی مدارس یک راننده بدون توجه به همه‌ی این موارد به یک بچه زد و کار به آمبولانس برای بردن دانش آموز مورد نظر به بیمارستان کشید.
این در حالی ست که همین بلوار یک ماه است کامیون ممنوع هم شده اما در عمل نشده. وضعیت رانندگی خودخواهانه‌ی مردم از اولیای دانش‌آموزان با توقف‌های نابجاشان تا سرعت زیاد باقی شهروندان حتا روی خط های عابر پیاده، همه و همه گویای مشکلات خاص شهر ما سیرجان است.
درحالی که نقاط زیادی از شهر نیازمند پل های عابر پیاده هستند اما با وجود اینکه چندین ماه از تصویب احداث و نصب پل عابر پیاده با پله‌برقی در بلوار شاهد (کمربندی شهر) توسط شورای شهر می‌گذر، همچنان شهرداری اقدام به نصب نکرده است!
شهر به خاطر نقش ترانزیتی و سرعت بالای خودروها، به محل پرخطر برای عابران تبدیل شده و متأسفانه شاهد از دست رفتن جان‌های زیادی بوده‌ایم.
چرا با وجود تصویب و فوریت موضوع، اجرای آن به تأخیر افتاده است؟ آیا مشکلات بودجه‌ای، فنی یا اداری وجود دارد که شهروندان از آن مطلع نیستند؟
تضاد قانون و عمل یعنی با وجود علامت «کامیون ممنوع»، هنوز شاهد تردد کامیون‌ها هستیم که هم آلودگی صوتی و هوا ایجاد می‌کنند و هم خطر تصادف را افزایش می‌دهند.
تصادف ماشین سواری با یک کودک روی خط عابر پیاده نزدیک مدرسه، زنگ خطر جدی است. این نشان می‌دهد حتا خط کشی عابر نیز به تنهایی کافی نیست اگر فرهنگ رانندگی و نظارت وجود نداشته باشد.
نیاز فوری به نصب پل‌های عابر پیاده با پله‌برقی یا حداقل ایجاد گذرگاه‌های غیرهمسطحِ کم‌ارتفاع نزدیک مدارس داریم.
همچنان باید توجه داشت که اگر پل عابر پیاده پله‌برقی یا رمپ مناسب برای سالمندان، کودکان و معلولان نداشته باشد، در عمل مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. شهروندان ترجیح می‌دهند از خیابان خطرناک عبور کنند تا از پل‌های با پله‌های زیاد!
این پل‌ها هزینه ساخت بالایی داشته‌اند اما به دلیل عدم طراحی انسان‌محور، موجب هدررفت سرمایه عمومی و تبدیل به نماد بی‌توجهی به نیاز واقعی مردم شده‌اند.
فرهنگ توقف بر روی خط عابر پیاده در سیرجان (مانند بسیاری از شهرها) ضعیف است.
همزمان با اجرای پروژه‌های فیزیکی، طرح آموزش و برخورد قانونی با رانندگان متخلف (با دوربین‌های نظارتی یا حضور مأموران) لازم است.
ممکن است پروژه‌های «زیباسازی» یا پروژه‌های بزرگ دیگر، بودجه و توجه را از این «پروژه‌های کوچک اما نجات‌بخش جان» گرفته باشند.
طراحی پل عابر پیاده بدون در نظر گرفتن تمایل مردم به استفاده (مثل پله‌برقی، رمپ، سایه‌بان) اشتباه است.
پیش از هر طراحی، نظرسنجی از مردم محله (به ویژه سالمندان، دانش‌آموزان، معلولان) انجام شود.
نصب فوری سرعت‌گیرهای مهندسی‌شده و چراغ‌های چشمک‌زن نزدیک مدارس لازم است تا کاهش سرعت اجباری شود.
تقویت نظارت پلیس راهور در ساعت‌های شروع و پایان مدرسه در نقاط حادثه‌خیز , برگزاری کمپین فرهنگی با عنوان «خط عابر، خط احترام» با مشارکت مدارس، رسانه‌های محلی و شبکه‌های اجتماعی نیز نیاز است.
احداث پل عابر پیاده با پله‌برقی در بلوار شاهد به عنوان اولویت شماره یک با شفاف‌سازی زمان‌بندی اجرا.
نصب دوربین‌های ثبت تخلف در نقاط پرتردد و نزدیک خطوط عابر پیاده.
برگزاری جلسه عمومی شورا و شهرداری با شهروندان برای توضیح درباره موانع و دریافت پیشنهادهای مستقیم.
تهیه «طرح جامع ایمنی عابران پیاده» برای سیرجان با اولویت‌بندی بر اساس آمار تصادفات.
اصلاح آیین‌نامه ساخت پل‌های عابر پیاده در سیرجان: اجباری کردن وجود پله‌برقی یا رمپ در طراحی‌های جدید.
ایجاد «کارگروه ایمنی ترافیک» با مشارکت شهروندان داوطلب، پلیس، شهرداری و شورای شهر برای پایش مستمر مشکلات.
مدیران امینان سرمایه‌های مالی و جانی شهروندان هستند. تأخیر در اجرای پروژه‌های ایمنی، ممکن است به قیمت جان یک کودک، یک مادر یا یک پدر تمام شود.
مصوبه شورای شهر نشان‌دهنده درک صحیح مشکل است؛ اکنون زمان اقدام جهادی و شفاف است.
سیرجان شهر ثروتمندی است؛ بودجه‌ای که برای نجات جان انسان‌ها هزینه می‌شود، بهترین سرمایه‌گذاری ممکن است.
امیدواریم با همکاری مردم و مسئولان، شاهد سیرجانی امن‌تر و انسان‌محورتر باشیم.