جزیره‌ی یک بیمارستان مجهز  در محاصره‌ی خاک و خار و خاشاک و فنس!  
توسعه‌ی نامتوازن اگر تصویر بود!

مگر توسعه‌ی نامتوازن شاخ و دم دارد؟ وقتی به همت بخش خصوصی و با کلی هزینه‌ی هنگفت، یک مجموعه‌ی بزرگ و بسیار پیشرفته‌ی درمانی را برای یک شهری - که اتفاقا در همین بخش کمبودها داشته و صادر کننده‌ی بزرگ توریستِ درمانی به شهرهای اطراف بوده- ایجاد می‌کنی اما می‌بینی با گذشته چندین ماه از افتتاح و بهره‌برداری از آن هنوز نه تنها مسیر مشخص و خیابان‌کشی ندارد که پیرامونش را بیابان و خار و آدور فرا گرفته!  چه برسد به خط ویژه‌ی اورژانس و آمبولانس که پیش‌کش!
شما جای گل‌گهر بودید نسبت به شرایطی که از بیرون به محوطه‌ی پیرامونی این بیمارستان بزرگ تحمیل شده چه حسی داشتید و از فرمانداری، شهرداری، منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی، گمرک و شورای ترافیک چه توقعی داشتید؟
یک طرف این بیمارستان شیک و مجهز را بیابان و جاده‌ای باریکه و سابقا متروکه و مخروبه فرا گرفته و امتدادش را به زشت‌ترین شکلی فنس کشیده‌اند با اینکه دروازه‌ی اصلی ورود به بیمارستان فاطمه‌زهرا‌(س) از همین جا پیش بینی شده است.
از سوی دیگر دسترسی به این بیمارستان از مسیر ورود به خود منطقه ویژه و پیچ و تاب خوردن بسیار در خیابان‌های اصلی و فرعی و بدون تابلوی راهنماست! گاهی در برخی پیچ‌ها تابلوهای کوچکی با عنوان فراگیر سلامت دیده می‌شود.
جالب آنکه وقتی در گوگل مپ درخواست مسیریابی برای رسیدن به بیمارستان فاطمه زهرای گل‌گهر را دارید، فقط یک مسیر آن هم مسیر عبوری از دل منطقه ویژه را به شما به عنوان تنها راه رسیدن به مقصد پیشنهاد می‌دهد ولی وقتی در برنامه بلد درخواست مسیریابی برای رسیدن به این بیمارستان را می دهید، فقط مسیر همان باریک‌جاده‌ی متروکه‌ی متصل به میدان شورا را به شما ارائه می‌دهد!
این درحالی ست که از خیابان مرتبط با شهرک سی‌بی‌جی و شهرک  غرضی هم می‌توان به این بیمارستان رسید اما راه خاکی کوتاهی نیز در مسیر وجود دارد!
تقریبا همزمان با افتتاح بیمارستان گل‌گهر بود که خادمی؛ رییس بیمارستان فاطمه‌زهرا(س) در حضور مسوولان قضایی سیرجان و استان از شرایط پیرامونی این بیمارستان مجهز گلایه کرد.
او تاکید کرد که ظرفیت مسیرهای گذری کنونی فقط در حد بازدیدهای افتتاحیه خوب است و  مناسب استفاده عموم مردم نیست.
رییس بیمارستان در این گفت و گو تاکید کرده بود که نیاز است هم شهرداری و هم گمرک تسهیل‌گری کنند و افزوده بود: «ما در منطقه‌ی ویژه هستیم و اگر بخواهیم دری از این قسمت به بیرون باز شود، نیاز به اجازه از اداره کل گمرکات دارد که گویا‌ نامه‌نگاریش را آقای محتشم کرده. شورای ترافیک هم  این مصوبه را داده که از جلوی خانه‌های مسکن ملی  همین آسفالتی که هست بهسازی بشود.»
پیشنهاد خود خادمی هم در همان بازدید، بهسازی و عریض کردن جاده‌ی متروکه‌ی کنونی (بدون قطع درختان گز) از طریق تبدیل آن به یک بلوار 25 متری است. با این حال او به طور ضمنی نسبت به خطرات حادثه‌خیزی و ترافیک ورود و خروج فعلی این مسیر هم به خاطر اتصال مستقیمش به میدان شورا، هشدار داده و گفت: «مسیر باید طوری برای آمبولانس تسهیل شده باشد و همین طور نیروهای بیمارستان که در چند شیفت مشغول اداره خدمات هستند نیز وقتی خسته و خواب آلوده از سر کار برمی‌گردند با مشکل روبرو نشوند.»
موضوعی که از نظر خادمی موجب می‌شود که اجرای این طرح جنبه‌ی فوری داده شود که  باید هرچه سریع‌تر به آن رسیدگی شود.
اما سریع‌تر که جای خود دارد، زمان زیادی گذشته ولی آیا رسیدگی شد؟!
از آبان سال گذشته چند ماه گذشته و حتا از پس تعطیلات نوروزی در سال جدید هم به عینه می‌توان دید که اتفاق ملموسی نیفتاده است مگر اینکه نامه‌نگاری‌ها و مباحث حقوقی روی کاغذ پیگیری و دنبال شده باشند.
پیدا کنید پرتغال فروش را
به این بهانه با روابط عمومی منطقه ویژه اقتصادی سیرجان تماس گرفتیم. حسین اطمینان در این باره به سخن‌تازه گفت: «منطقه ویژه صد در صد کارهای مربوط به خودش را انجام داده است.»
او در پاسخ به این سوال ما که این وظایف چه بوده‌اند، تاکید کرد: «تجهیز سر در ورودی، مشخص کردن مسیر، تفکیک راه این بیمارستان از بخش مسکونی و صنعتی منطقه با ساخت گیت و...»
اطمینان خاطرنشان کرد که محدوده‌ی اختیارات منطقه ویژه مجزای از اختیارات گمرک است و چون منطقه گمرکی است، بحث حراست پیش می‌آید و هرگونه بازگشایی و برداشتن فنس نیاز به مجوز اداره کل گمرکات استان دارد.
او ابراز امیدواری کرد که نامه‌نگاری‌ها و بروکراسی اداری گمرک بایستی تاکنون انجام شده باشد و از این نظر نباید مشکلی باشد و فقط می‌ماند بحث بهسازی مسیر بیرون بیمارستان به عهده‌ی شهرداری است که هر وقت انجام شود و از این حالت نیمه خاکی و متروکه بیرون بیاید ، فنس هم برداشته می‌شود.

بیرون از حیطه‌ی خدمات شهری و شهرداری است
به همین دلیل سراغ محمدعلی خردمندی مدیر روابط عمومی شهرداری سیرجان رفتیم تا راز اینکه چرا مسیر این بیمارستان مجهز شهری تاکنون احیا نشده است را از او جویا شویم.
روابط عمومی شهرداری سیرجان در این باره پاسخگوی پرسش‌های ما شد و تاکید کرد: محوطه‌ی چسبیده به بخش جنوبی منطقه ویژه و اطراف ورودی بیمارستان گل‌گهر بیرون از منطقه‌ی شهری و خدمات شهرداری سیرجان است و زمین‌های آن دولتی و در محدوده‌ی راه و شهرسازی است.
خردمندی تاکید کرد که شهرداری سیرجان تنها تا دکل‌ها اجازه‌ی خدمات‌رسانی دارد و منطقه‌ای که مسیر خاکی یا آسفالته‌ی سابقا متروکه در آن وجود دارد نه جزو محدوده‌ی خدمات شهرداری است و نه شهرداری در آن ناحیه زمینی دارد.
باز هم پای کم کاری دولتی وسط است
به نظر می‌رسد که در اینجا نیز مثل خیلی از محدوده‌های دیگر پای انفعال بخش دولتی به میان است. بخش دولتی که در راستای توسعه‌ نه کور می‌کند و نه شفا می‌دهد که حتا با معطل کردن و هدر دادن وقت و دست گذاشتن روی دست، انگیزه‌ی هر بخش خصوصی و سرمایه گذاری را در هر حیطه‌ای از بین برده و هر سرمایه‌گذاری را از کرده‌ی خود پشیمان می‌کند.