نقدی به طولانی شدن پروژه آسفالت سیرجان ـ نجف‌شهر
شهرداری‌جان! تعلل تا به چند!
جاده‌ها، به‌ویژه راه‌های بین‌شهری که روزانه هزاران نفر از آن‌ها استفاده می‌کنند، نه‌تنها شریان حیاتی تردد هستند بلکه نمادی از کارآمدی مدیریت شهری و میزان پایبندی مسوولان به وعده‌های‌شان محسوب می‌شوند. یکی از مهم‌ترین این مسیرها، جاده سیرجان به نجف‌شهر است؛ مسیری پررفت‌وآمد که در سال‌های اخیر بارها وعده آسفالت و سامان‌دهی آن داده شد. اما آنچه امروز پس از گذشت چندین هفته از موعد مقرر می‌بینیم، چیزی جز یک پروژه نیمه‌کاره و وعده‌هایی بر زمین مانده نیست.
وعده‌ای برای اربعین؛ واقعیتی پس از آن
طبق اظهارات رسمی وعده داده شده بود که حداقل یک لاین از مسیر سیرجان ـ نجف‌شهر را تا پیش از اربعین حسینی آماده و تحویل دهد تا حجم بالای ترافیک زائران در آن ایام تسهیل شود. این وعده، در ابتدا امید زیادی در میان مردم برانگیخت. چرا که جاده سیرجان به نجف‌شهر نه‌تنها مسیر ارتباطی دو نقطه مهم شهری است بلکه راه دسترسی بسیاری از مردم به جاده‌های اصلی و خدمات شهری محسوب می‌شود.
اما اکنون چندین هفته از اربعین گذشته و همچنان بخش قابل توجهی از مسیر نیمه‌تمام است. آسفالت ناقص، دست‌اندازها، گردوغبار و انسدادهای مقطعی نه‌تنها روند تردد را سخت‌تر کرده بلکه حتی از وضعیت پیش از آغاز پروژه نیز در برخی بخش‌ها بدتر شده است. این همان نقطه‌ای است که صبر مردم لبریز می‌شود و نگاه انتقادی به عملکرد شهرداری و پیمانکار شدت می‌گیرد.
زمزمه‌هایی از پشت پرده
در سطح جامعه و حتا میان برخی اعضای شورای شهر زمزمه هایی شنیده می‌شود پیرامون اینکه افزایش قیمت قیر و دیگر مصالح در هفته های اخیر در تاخیر نسبت به اتمام این پروژه تاثیر داشته و دارد.
جای سوال اینجاست که چرا مردم باید هر روز در گردوغبار یک پروژه نیمه‌تمام گرفتار شوند و پاسخی روشن از مسوولان نشنوند؟
اینکه تنها پیمانکار را مقصر بدانیم، بخشی از حقیقت است. اما بخش دیگر به ضعف نظارت و عدم شفافیت شهرداری برمی‌گردد. مدیریت شهری باید به جای بیان وعده‌های کوتاه‌مدت و نمایشی، چارچوبی واقعی و قابل تحقق ارائه دهد. مردم انتظار دارند که شهرداری هم پیمانکار را ملزم به پاسخ‌گویی کند و هم در برابر افکار عمومی مسوولانه رفتار نماید.
پیامدهای اجتماعی و اقتصادی
تعلل در تکمیل پروژه تنها یک مشکل عمرانی نیست. در این مدت بسیاری از رانندگان و شهروندان ناچار شده‌اند با ترافیک ناشی از مسیر جایگزین دست و پنجه نرم کنند؛ از تصادفات جزئی گرفته تا اتلاف وقت و هزینه اضافی سوخت. خودروهای سواری تا کامیون‌ها و ماشیت سنگین که از این مسیر عبور می‌کنند نیز آسیب بیشتری به بخش‌های نیمه‌آسفالت شده می‌زنند و این یعنی هدررفت مضاعف منابع عمومی.
از سوی دیگر، چنین بی‌اعتمادی نسبت به وعده‌های مسوولان می‌تواند سرمایه اجتماعی شهر را خدشه‌دار کند. وقتی شهروندان می‌بینند وعده‌ای مانند «اتمام یک لاین تا اربعین» ساده‌ترین شکل تحقق را پیدا نمی‌کند، طبیعی است که نسبت به پروژه‌های بزرگ‌تر و وعده‌های کلان‌تر نیز دچار تردید شوند.
ضرورت شفافیت و پاسخ‌گویی
اکنون زمان آن رسیده که شهرداری سیرجان و پیمانکار این پروژه به‌طور شفاف به مردم گزارش دهند:
* دلیل اصلی تأخیر چه بوده است؟
* چرا وعده تا اربعین عملی نشد؟
* جدول زمانی جدید برای اتمام پروژه چیست؟
* آیا قرارداد تغییر کرده یا قرار است تغییر کند؟
پاسخ شورا و شهرداری به این پرسش‌ها ابتدایی‌ترین حق مردم است. شفافیت، بهترین راه برای جلوگیری از شایعات و بازگرداندن اعتماد عمومی است.
پروژه آسفالت مسیر سیرجان ـ نجف‌شهر اکنون به نمادی از وعده‌های بر زمین‌مانده تبدیل شده است. مردمی که هر روز از این جاده استفاده می‌کنند، به‌خوبی لمس می‌کنند که وعده‌ها چقدر با واقعیت فاصله دارد. اگر شهرداری و پیمانکار به‌سرعت و با جدیت اقدام نکنند، نه‌تنها این مسیر حیاتی همچنان معطل خواهد ماند، بلکه سرمایه اجتماعی مدیریت شهری نیز بیش از پیش فرسوده می‌شود.
